MOBBING W PIASECZNIE v SOLIDARNOŚĆ GRUPY

Udostępniamy tekst Katarzyny Nowocin-Kowalczyk otrzymany na naszą skrzynkę pocztową , dotyczący piaseczyńskiej oświaty. Czy zgadzacie się Państwo z tym co jest tu napisane? Co zrobić aby poprawić stan oświaty w Gminie Piaseczno? Co myślicie o działaniach władzy, a z drugiej strony środowiska oświatowego?

Rok temu, dwie odważne kobiety, pani Dorota Cichocka-Zawada i pani Jolanta Zel, powiedziały głośno to, o czym wiele osób mówiło szeptem i czego wiele osób doświadczyło na własnej skórze. Powiedziały - PANIE BURMISTRZU, STOP MOBBINGOWI W PIASECZYŃSKIEJ OŚWIACIE!

Po ostrych słowach, które padły 11 marca, 2015r na posiedzeniu Komisji Oświaty Rady Miejskiej w Piasecznie, a które pokazała telewizja ITV Piaseczno, zawrzało nie tylko w środowisku nauczycieli, dyrektorów i rodziców, ale także w samym urzędzie gminy.
 

Urzędnicy rozegrali tę partię w iście PZPR-owsko - PO-wskim stylu. Po pierwsze - ZAPRZECZENIE. Pan Burmistrz Zdzisław Lis publicznie stwierdził, że nic mu nie wiadomo, aby zjawisko mobbingu występowało w piaseczyńskiej oświacie. Po drugie - WZMOCNIENIE POZYCJI PROTEGOWANYCH - Pani Dyrektor ZEAS-u jest nie tylko kompetentną osobą na tym stanowisku, ale jest najlepszą z najlepszych i pan Burmistrz nie ma do niej absolutnie żadnych zastrzeżeń. Po trzecie - OBIETNICA, czyli - rzecz zostanie dogłębnie zbadana. I tu dochodzimy do punktu czwartego - TUSZOWANIE, zwane oficjalnie BADANIEM SPRAWY. Dość wspomnieć o oświadczeniach, które Dobrowolnie Musieli podpisać pracownicy ZEASU, mówiące o tym, że nie byli oni poddawani mobbingowi. W ten sposób mamy zbiór dowodów na papierze, podpisanych imieniem i nazwiskiem konkretnych osób. Mobbingu nie ma. Dorzućmy do tego indywidualne rozmowy z poszczególnymi dyrektorami placówek oświatowych wraz z umiejętnym uświadomieniem im faktu, od kogo zależy ich dalsza kariera, i że ze stanowiska można każdego odwołać w dowolnym momencie. I tak, ewentualni świadkowie zostają wyeliminowani. Zagrożenie zostaje zneutralizowane, a przeciwnik rozbrojony. Przechodzimy do punktu piątego - GEST PRZYJAŹNI. Oto, ni stąd ni zowąd, drugim wiceburmistrzem zostaje mianowana … nauczycielka, miła, ambitna acz dziwnie spolegliwa. Zwieńczeniem tych pięciu standardowych punktów jest etap szósty - ODWROCENIE ROL, czyli kat - ofiarą, ofiara - katem. Dzięki temu, honor urzędu zostaje uratowany, a jego racja wzmocniona. Sprawa trafia do Sądu z powództwa prywatnego o naruszenie dóbr osobistych pani dyrektor ZEASU, Edyty Woźniak. Oskarżone są dwie, pani Dorota Cichocka-Zawada i pani Jolanta Zel, czyli te, które ośmieliły się głośno zaprotestować przeciwko zjawisku mobbingu i prosić Burmistrza o pomoc. Dwie oskarżone, dwa kozły ofiarne złożone na ołtarzu zarówno przez środowisko oświatowe, jak i przez urząd.
 

A co z pierwszą grupą, czyli nauczycielami, dyrektorami i rodzicami? No cóż. Po zdarzeniach 11 marca, w wielu pojawiła się nadzieja, że wreszcie coś się zmieni na lepsze. Padało wiele słów uznania dla odwagi bohaterek oraz zapewnień o wsparciu i solidarności. Słowa, słowa, ulotne słowa… uściski rąk… poklepywanie po plecach… uśmiechy… komentarze poparcia na portalach społecznościowych… i … NIC… koniec… Temat umarł. Nastąpił szybki powrót na wcześniejsze pozycje, nabranie wody w usta i udawanie, że problemu nie ma. Zwyciężył STRACH? Dbanie o własny interes? Tumiwisizm? Totalna dewaluacja pojęć - solidarność, grupa, honor, odwaga, walka z niesprawiedliwością i przemocą, prawda. Pojęć jakże zakorzenionych w polskiej historii i kulturze. Pojęć od wieków przekazywanych z pokolenia na pokolenie. I to nie kto inny, a właśnie nauczyciele mieli w tym swoją ogromną zasługę. Nie tylko opowiadali i kształtowali, ale przede wszystkim dawali swoim uczniom przykład własną postawą. Smutne, że teraz, tu, w Piasecznie, akurat ta grupa, daje przyzwolenie na stosowanie niegodnych praktyk. Pozwala, brylować przemocy, strachowi, fałszowi. Smutne, że nie ma jedności i solidarności, a odwagi brak. Przerażające, że zabetonowane usta i zamknięte oczy pozwalają bezczynnie stać z boku i ignorować strzelanie do dwóch kobiet - posłańców. Wysłanników, chociaż nieformalnych, całego środowiska oświatowego. Powiedziały to, czego większość z Państwa w dalszym ciągu boi się powiedzieć. Powiedziały NIE dla przemocy.
 

Jednostka może sporo, ale siła grupy jest przeogromna. Trzeba tylko, aby grupa odnalazła swoja siłę.

KNK